Alle KCE-rapporten

KCE Reports 2A (2004) Fase 1 : Bepaling van de benodigde statistische gegevens om een volksgezondheidsbeleid in te stellen in verband met de medische ongevallen en om een budgettaire evaluatie mogelijk te maken van een nieuwe voorziening voor de vergoeding van medische fouten en therapeutische risico's.

KCE Reports 7A (2004)

KCE Reports 8A (2005) Een nieuwe studie van het Federaal Kenniscentrum voor de Gezondheidszorg (KCE) beschrijft de financiering van de ziekenhuizen in het buitenland, met speciale aandacht voor geneesmiddelen. Het buitenland evolueert naar een all-in financiering: een ziekenhuis krijgt een forfaitair bedrag per patiënt per aandoening, dat alle kosten moet dekken, inclusief deze van de geneesmiddelen. België is het enige land waar een terugbetaling per voorgeschreven product de regel blijft.

KCE Reports 9A (2005)

KCE Reports 10A (2005) De huidige regering had in haar programma een externe audit opgenomen naar de prijsvorming van tandprothesen. De bedoeling hierbij is de transparantie en prijsconcurrentie te bevorderen. Minister R. Demotte vertrouwde deze opdracht toe aan het KCE.

KCE Reports 12A (2005) Bloedtransfusies zijn waardevol. Bloed wordt gratis afgestaan als een onbaatzuchtige dienst aan de gemeenschap. Bloed wordt echter ook zeldzamer, deels omdat de behoeften toenemen door de vergrijzing, deels omdat meer bloedgevers worden uitgesloten uit voorzorgsmaatregelen (preventie van door bloed overdraagbare aandoeningen). Ondanks deze voorzorgen en de hoog geprezen kwaliteit van het Rode Kruis blijft bloedtransfusie een transplantatie van weefsel: het zal nooit geheel veilig zijn.

KCE Reports 14A (2005) Het Federaal Kenniscentrum voor de Gezondheidszorg vergeleek de kosten en het resultaat van de behandeling van een hartinfarct in alle Belgische ziekenhuizen. Er waren geen aantoonbare verschillen in de sterfte maar daarentegen wel grote verschillen in gemaakte kosten. Deze zijn voornamelijk toe te schrijven aan de organisatie van de ziekenhuiszorg in ons land. Een verbeterde zorgorganisatie kan daarom veel overbodige kosten besparen.

KCE Reports 15A (2005) De betaalbaarheid van de gezondheidszorg geniet ruime belangstelling bij publiek en media. Er wordt veel aandacht besteed aan de effecten van de vergrijzing voor de volgende decennia, maar voor het beleid is ook de meer nabije evolutie van het grootste belang. Welke uitgaven kan men verwachten binnen 6 maanden, binnen een jaar, binnen drie jaar,…? Het antwoord op deze vragen is belangrijk, zowel voor het vastleggen van de begrotingsdoelstelling als voor de inschatting van de gevolgen van concrete beleidsmaatregelen.

KCE Reports 16A (2005) Indien slachtoffers van medische accidenten vergoed worden zonder dat de medische fout van de zorgverstrekker moet bewezen worden, zal het aantal vergoedbare dossiers met 9,5 vermenigvuldigen. Zo schat een onderzoeksgroep van actuarissen die de opdracht kreeg om voor het KCE het model te ontwikkelen om de financiële impact van een wijziging in de rechtsregels van de medische aansprakelijkheid te schatten.

KCE Reports 17A (2005) In de ziekenhuizen werden in 2002 'referentiebedragen' ingevoerd als een maatregel tegen overconsumptie: voor een aantal chirurgische ingrepen dienen uitgaven groter dan 21% boven het gemiddelde terugbetaald door de ziekenhuizen. Een rapport van het Federaal Kenniscentrum voor de Gezondheidszorg (KCE) toont nu aan dat de referentiebedragen nauwelijks gekend zijn in de ziekenhuissector en technisch vatbaar zijn voor kritiek. Verschillende verbeteringen zijn mogelijk: o.a.

KCE Reports 18A (2005) Een klinisch pad beschrijft welke handelingen in welke volgorde artsen, verpleegkundigen en andere zorgverstrekkers in het ziekenhuis moeten verrichten voor een bepaalde aandoening. Het Federaal Kenniscentrum voor de Gezondheidszorg (KCE) ging na of op basis van klinische paden een standaardprijs per ingreep bepaald kan worden voor de medische honoraria.

KCE Reports 19A (2005) Sinds 2003 mogen ziekenhuizen patiënten een persoonlijke bijdrage van 12,50€ aanrekenen voor het gebruik van de spoedgevallendienst. De bedoeling hiervan is de patiënt te 'responsabiliseren'. Sinds kort is de inning van een forfait ten bedrage van 9,50€ (of 4,75€ voor patiënten met een voorkeursregeling) verplicht. Zijn deze maatregelen een stap in de juiste richting om het oneigenlijke gebruik van spoedgevallen bij te sturMeren?

KCE Reports 27A (2006) Diabetes type 2 zal de volgende jaren verder epidemische proporties aannemen. Hoe kan een optimale zorg van deze patiënten voor de toekomst gegarandeerd worden? Om een antwoord op deze vraag te vinden startte het KCE (Federaal Kenniscentrum voor gezondheidszorg) een ambitieus project dat werd uitgevoerd door de Vlaamse Diabetes Vereniging en verschillende universiteiten (U Gent, U Antwerpen, KUL en UCL).

KCE Reports 35A (2006) Het KCE kreeg de opdracht de kostprijs van een foutloos medisch aansprakelijkheidssysteem te simuleren. Er werd vastgesteld dat men vijf keer meer slachtoffers zou kunnen vergoeden tegen een nauwelijks hogere of zelfs lagere kostprijs.

KCE Reports 42A (2006) Een nieuwe studie van het Federaal Kenniscentrum voor de Gezondheidszorg (KCE) toont aan dat er in België grote regionale verschillen bestaan voor chirurgische ingrepen. De woonplaats bepaalt welke kans iemand het meeste loopt om een bepaalde operatie te ondergaan. De verschillen variëren geografisch naargelang de ingreep  

KCE Reports 44A (2006) Wanneer nieuwe medische technologieën op de markt komen is het niet altijd onmiddellijk duidelijk of ze een meerwaarde betekenen voor de patiënt en of het de moeite waard is dat de ziekteverzekering ze terug betaalt.  Toch kan hun snelle verspreiding en terugbetaling van cruciaal belang zijn voor vele mensen. Specifiek voor veelbelovende implantaten hebben het KCE en het RIZIV nu een nieuwe procedure ontwikkeld die de investering door de ziekteverzekering combineert met een wetenschappelijke evaluatie van veiligheid, werkzaamheid en kosteneffectiviteit.

KCE Reports 47A (2006) 1,5% van de Belgische bevolking verblijft in één van de 1700 rusthuizen (ROB) of rust– en verzorgingstehuizen (RVT). Toch vertegenwoordigen hun kosten voor geneesmiddelen meer dan 5,6% (€ 123 miljoen per jaar ) van het totale gezondheidszorgbudget voor geneesmiddelen. Daarnaast betalen de bewoners ook grote bedragen zelf, gemiddeld 50 euro per maand, alleen al voor chronische geneesmiddelen.

KCE Reports 50A (2006) Eén van de pijlers van onze gezondheidszorg is de toegankelijkheid voor iedereen. In België betaalt de patiënt zelf remgelden en supplementen. Die supplementen nemen de laatste jaren toe. Het Federaal Kenniscentrum voor de gezondheidszorg (KCE) stelde vast dat naast de kamerkeuze vooral de duur en de frequentie van ziekenhuisopnames grote verschillen in supplementen veroorzaken. Vooral voor chronisch zieken kunnen die supplementen een zware financiële last betekenen. Daarnaast zijn er ook grote verschillen tussen de regio’s en de ziekenhuizen onderling.

KCE Reports 51A (2007) In België verblijven bijna 2000 mensen tussen 18-65 jaar met een niet-aangeboren hersenletsel (NAH) in een instelling. Ruim de helft is opgenomen in een rust- en verzorgingstehuis voor bejaarden. Het KCE onderzocht wat de specifieke problemen en behoeften van deze jongere NAH personen zijn en waar de knelpunten liggen, een primeur voor België.

KCE Reports 53A (2007) In het kader van de ziekenhuisfinanciering is het mogelijk om meer rekening te houden met niet alleen de aandoening maar ook de reële verpleegkundige zorgbehoefte van de patiënt. Dit stelt het KCE vast in een recente studie, gemaakt in samenwerking met de universiteiten van Leuven en Luik. Het KCE roept ook op tot meer wetenschappelijk onderzoek in de opleiding verpleegkunde.